Pracownik uzasadniając swoje żądanie oparł się na dotychczasowej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, bazującej na założeniu, że zapewnienie przez pracodawcę miejsca noclegowego w kabinie ciężarówki nie zwalnia go z obowiązku wypłaty pracownikowi dodatkowych sum pieniężnych tytułem ryczałtów za noclegi.
Pracownik oparł swoje roszczenie powołując się m.in. na art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców oraz § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r., zgodnie z którym w razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu noclegowego obowiązującego w poszczególnych państwach. Powód powoływał się m.in. na Uchwały 7 Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2014 r., o sygn. akt: II PZP 1/14, w której stwierdzono, że „zapewnienie kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania w kabinie nie zwalnia pracodawcy z obowiązku zwrotu kosztów noclegu”.
Z przedmiotowymi tezami nie zgodzili się prawnicy naszej Kancelarii, którzy swoje stanowisko podparli szczegółowym uzasadnieniem. Wskazaliśmy w nim m.in., że roszczenia Powoda nie dość, że nie uwzględniają specyfiki branży transportowej, to także zaprzeczają istocie ryczałtów noclegowych - z natury rzeczy praca kierowcy TIR-a związana jest przecież z nocowaniem w kabinie ciężarówki, tak samo jak marynarz w czasie rejsu śpi na statku.
Problem masowych roszczeń kierowców ciężarówek w skali kraju urósł do takiej rangi, iż, tematyka ta stała przedmiotem skargi konstytucyjnej wniesionej przez Związek Pracodawców „Transport i Logistyka Polska”.
Trybunał Konstytucyjny w wydanym przez siebie dnia 24 listopada 2016 r. wyroku stwierdził, że powołany powyżej art. 21 ustawy o czasie pracy kierowców jest niezgodny z Konstytucją. W orzeczeniu tym stwierdzono, że powyższe unormowanie w sposób niekorzystny ukształtowało sytuację prawną pracodawców, którzy celem uniknięcia obowiązku wypłacania ryczałtów noclegowych wyposażyli flotę swoich pojazdów w specjalistyczne miejsca noclegowe – zapewniające w istocie komfortowe warunki do odpoczynku.
Po zapoznaniu się przez Powoda z naszą argumentacją zrewidował on swoje roszczenia proponując zawarcie ugody.
Jakkolwiek nasz Klient początkowo nie był skłonny do jej zawarcia wobec tak korzystnego orzeczenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który zapadł w czasie procesu, to wobec zgłoszenia przez przeciwnika kolejnych dodatkowych roszczeń (w przedmiocie potrąceń na utratę towaru), ostatecznie wyraził zgodę na polubowne zakończenie sporu i zapłatę skromnej sumy w zamian za cofnięcie pozwu i zrzeczenie się roszczeń.