Co jakiś czas trafiają się sprawy, gdzie przygotowanie materiału procesowego jest na tyle wymagającym zadaniem, że po zakończeniu pracy warto wspomnieć o tym w aktualnościach.
Z początkiem stycznia 2018 r. zakończyliśmy prace nad pozwem dotyczącym 6-letniej realizacji wyjątkowo skomplikowanej inwestycji budowlanej, z całą "klasyką" sporu budowlanego: roszczenia odszkodowawcze, kary umowne, roboty dodatkowe, wady, odstąpienie, wykonanie zastępcze, opinie prywatne...
Przy aktualnych uregulowaniach dotyczących prekluzji procesowej pełnomocnicy nie mogą ryzykować zarzutu przedstawienia stanu faktycznego w sposób niekompletny lub wybiórczy. Kończy się to jednak tym, że w tego rodzaju sprawach sam pozew liczy ~150 stron, a całość z załącznikami 9.986 stron. Zwłaszcza w takich sprawach nieocenioną pomocą przy kompletowaniu pisma jest nasz plugin do Worda pn. Attachi.

W tym roku zespół naszej Kancelarii włączył się w charytatywną akcję organizowaną przez Szpikową Paczkę z okazji Świąt Bożego Narodzenia. Z zebranych przez nas środków zakupiliśmy gadżety elektroniczne oraz gry planszowe dla podopiecznych Fundacji. Zachęcamy wszystkich czytających tę wiadomość do udziału w kolejnych edycjach zbiórek!

Zadanie kancelarii polegało na modyfikacji struktury udziałów dotychczasowych wspólników (umorzeniu części udziałów oraz utworzeniu w ich miejsce nowych udziałów), w celu dopasowania tej struktury do wymagań inwestora oraz reprezentowaniu klienta w toku negocjacji umowy inwestycyjnej. W związku z dużą presją czasową wynikającą z czynników zewnętrznych, cała transakcja musiała zostać przeprowadzona w najkrótszym możliwym terminie. Dzięki sprawnemu współdziałaniu Kancelarii z personelem klienta całą transakcję udało się zakończyć na dwa tygodnie przed wyznaczonym przez inwestora terminem granicznym.

Mimo niezbyt sprzyjających warunków i deszczowej aury, która nie nastrajała do jazdy i była przyczyną kilku groźnych kolizji na trasie, mec. Damian Kłobuchowski wykręcił czas 3 h 46 min 28 s, a mec. Łukasz Połomski  3 h 18 min 32 s.

Klient Kancelarii zlecił przeprowadzenie likwidacji spółki komandytowej – przy założeniu minimalizacji kosztów oraz formalności.

Sytuacja spółki umożliwiała przeprowadzenie uproszczonego proces rozwiązania spółki w trybie z art. 67 ust. 1 Kodeksu Spółek Handlowych, tj. w ramach tzw. „innego sposobu zakończenia działalności spółki”, bez konieczności przeprowadzania likwidacji. Przy udziale Kancelarii wspólnicy uzgodnili podział majątku spółki oraz wszelkie pozostałe kwestie związane z rozwiązaniem spółki. Kancelaria przygotowała dokumentację niezbędną do przeprowadzenia procesu i rejestracji zmian w KRS, co pozwoliło na sprawne sformalizowane zakończenia działalności spółki i wykreślenie spółki z rejestru.

Mec. Bartosz Fedoryga, który współpracuje z kancelarią od 2012 r., w miesiącu marcu 2017 r. przystąpił do egzminów zawodowych, które zdał z sukcesem, a w dniu 21 lipca 2017 r. złożył ślubowanie i został oficjalnie wpisany na listę Radców Prawnych przy OIRP w Poznaniu.

Serdecznie gratulujemy!

Pracownik uzasadniając swoje żądanie oparł się na dotychczasowej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, bazującej na założeniu, że zapewnienie przez pracodawcę miejsca noclegowego w kabinie ciężarówki nie zwalnia go z obowiązku wypłaty pracownikowi dodatkowych sum pieniężnych tytułem ryczałtów za noclegi.

Pracownik oparł swoje roszczenie powołując się m.in. na art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców oraz § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r., zgodnie z którym w razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu noclegowego obowiązującego w poszczególnych państwach. Powód powoływał się m.in. na Uchwały 7 Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2014 r., o sygn. akt: II PZP 1/14, w której stwierdzono, że „zapewnienie kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania w kabinie nie zwalnia pracodawcy z obowiązku zwrotu kosztów noclegu”.

Z przedmiotowymi tezami nie zgodzili się prawnicy naszej Kancelarii, którzy swoje stanowisko podparli szczegółowym uzasadnieniem. Wskazaliśmy w nim m.in., że roszczenia Powoda nie dość, że nie uwzględniają specyfiki branży transportowej, to także  zaprzeczają istocie ryczałtów noclegowych - z natury rzeczy praca kierowcy TIR-a związana jest przecież z nocowaniem w kabinie ciężarówki, tak samo jak marynarz w czasie rejsu śpi na statku.

Problem masowych roszczeń kierowców ciężarówek w skali kraju urósł do takiej rangi, iż, tematyka ta stała przedmiotem skargi konstytucyjnej wniesionej przez Związek Pracodawców „Transport i Logistyka Polska”.

Trybunał Konstytucyjny w wydanym przez siebie dnia 24 listopada 2016 r. wyroku stwierdził, że powołany powyżej art. 21 ustawy o czasie pracy kierowców jest niezgodny z Konstytucją. W orzeczeniu tym stwierdzono, że powyższe unormowanie w sposób niekorzystny ukształtowało sytuację prawną pracodawców, którzy celem uniknięcia obowiązku wypłacania ryczałtów noclegowych wyposażyli flotę swoich pojazdów w specjalistyczne miejsca noclegowe – zapewniające w istocie komfortowe warunki do odpoczynku.

Po zapoznaniu się przez Powoda z naszą argumentacją zrewidował on swoje roszczenia proponując zawarcie ugody.

Jakkolwiek nasz Klient początkowo nie był skłonny do jej zawarcia wobec tak korzystnego orzeczenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który zapadł w czasie procesu, to wobec zgłoszenia przez przeciwnika kolejnych dodatkowych roszczeń (w przedmiocie potrąceń na utratę towaru), ostatecznie wyraził zgodę na polubowne zakończenie sporu i zapłatę skromnej sumy w zamian za cofnięcie pozwu i zrzeczenie się roszczeń.

Biogram p. Joanny jest dostępny w dziale "Kim Jesteśmy" / "Zespół".

 Sprawa miała po części precedensowy charakter, albowiem były pracownik zajmował stanowisko kierownicze, a co do zasady pracownikom zajmującym stanowiska kierownicze generalnie nie przysługuje wynagrodzenie za „nadgodziny”. W złożonym roszczeniu powód argumentował, iż powyższa reguła nie obowiązuje kadry kierowniczej „jeżeli wskutek niezależnej od nich wadliwej organizacji pracy są zmuszone do systematycznego przekraczania obowiązujących norm czasu pracy” (wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2012 r., sygn. III APa 6/12).

Zapraszamy do lektury artykułu „Status kierownika a wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych” w dziale „Praktyka”, w którym przedstawiamy działania powoda i kancelarii oraz przebieg procesu.

Od 2013 r. uczestniczymy po stronie pozwanej w skomplikowanym i wielowątkowym postępowaniu sądowym, dotyczącym roszczeń związanych z realizacją znaczącej inwestycji.

Skalę postępowania najlepiej zobrazuje kilka liczb: w 2016 r. powód złożył kolejne rozszerzenie powództwa, na skutek czego aktualna wartość przedmiotu sporu przekroczyła kwotę 50 mln zł, a do końca zeszłęgo roku odbyło się ponad 50 rozpraw (pięćdziesiąt - to nie pomyłka) i jak na razie przesłuchano w sprawie kilkudziesięciu świadków (świadkowie mający dużą wiedzę o sprawie zeznawali przez kilka całodziennych sesji rozprawowych).

Pismo, nad którym pracowaliśmy w ostatnich miesiącach, to odpowiedź na kolejne rozszerzenie powództwa. Początkowo Sąd wyznaczył nam termin 45 dni na złożenie odpowiedzi, przy czym po wstępnej analizie pisma powoda niezwłocznie złożyliśmy wniosek o wyznaczenie terminu dłuższego, adekwatnego do tego, jakim na przygotowanie swojego pisma dysponował powód. Wraz z pismem powoda złożone bowiem zostały dwie specjalistyczne opinie, których opracowanie zajęło blisko rok. Ponieważ wykazaliśmy, iż należyte ustosunkowanie się do twierdzeń i żądań powoda również wymaga skorzystania z wiedzy eksperckiej i to na poziomie jednostki naukowo-badawczej, z którą niezwłocznie nawiązaliśmy kontakt celem oszacowania niezbędnej ilości czasu, ostatecznie Sąd udzielił nam terminu 7 miesięcy na przygotowanie repliki. Termin ten może się początkowo wydawać wyjątkowo długi, jednak zważywszy na szczególne okoliczności sprawy, był on w tym wypadku całkowicie uzasadniony.

W styczniu 2017 r. złożyliśmy pismo w Sądzie i szykujemy się na kolejne terminy posiedzeń.

W związku z rozwojem kancealrii, z początkiem 2017 r., otwieramy back office, aby zapewnić prawnikom warunki do komfortowej pracy.
W końcu praca prawnika - przynajmniej ta część, którą wykonuje się w kancelarii - lubi ciszę i spokój. Stąd też pewnie wzięło się powiedzenie, że coś się dzieje "w zaciszu kancelarii".  
Wszystkie dane teleadresowe oczywiście pozostają bez zmian.

W ostatnim czasie przygotowaliśmy dla Klienta kancelarii kompleksową opinię prawną, zawierającą gruntowną analizę zależności występujących pomiędzy korzystną dla Klienta decyzją starosty zezwalającą na spalanie w zakładzie produkcyjnym Klienta odpadów drewnopochodnych z płyty wiórowej, a sprzecznym w tym zakresie stanowiskiem Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska („WIOŚ”).

Spalanie odpadów z płyty wiórowej wymaga spełnienia warunków takich jak dla spalania lub współspalania odpadów. Dotyczą one przede wszystkim standardów emisyjnych, pomiarów emisji, warunków technicznych, w tym pomiarów parametrów procesu. Klient uzyskał zezwolenie starosty na przetwarzanie odpadów z płyty wiórowej poprzez rozdrabnianie w całkowicie szczelnym pojemniku i przygotowanie do spalenia w kotłowni na potrzeby grzewcze. Możliwość wygenerowania przynajmniej części energii cieplnej w drodze spalania odpadów stanowi istotny element optymalizacji kosztów działalności Klienta, ponieważ jego zakład produkcyjny zajmuje relatywnie dużą powierzchnię – łączna powierzchnia zadaszona (hale i biura) wynosi ok. 45 tys. m².

Po szczegółowej analizie prawnej prawnicy ustalili, że decyzja starosty jest dla Klienta wiążąca i umożliwia legalne spalanie płyty wiórowej, niemniej jednak WIOŚ przysługują instrumenty prawne, aby ją kwestionować.

Starosta może – ale nie musi – zgodzić się z negatywnym stanowiskiem WIOŚ. Organ może wydać zezwolenie nawet pomimo negatywnej opinii WIOŚ. Istnieje jednakże procedura umożliwiająca wystąpienie przez WIOŚ do Samorządowego Kolegium Odwoławczego z odwołaniem od decyzji lub z wnioskiem o wszczęcie postępowania o stwierdzenie nieważności wydanej decyzji. Konieczne jest w takiej sytuacji występowanie przez WIOŚ w danym postępowaniu jako strony. WIOŚ jest stroną w postepowaniu, gdy stwierdzi nieprawidłowości w zakresie ochrony środowiska w działalności organu prowadzącego postępowanie w przedmiocie udzielenia zezwolenia na wytwarzanie i odzyskiwanie odpadów i powoła się na nie w kierowanych do organu pierwszej instancji wystąpieniach.

Mimo dającego się we znaki upału, w tej edycji odnotowaliśmy znaczącą poprawę zeszłorocznych wyników: mec. Damian Kłobuchowski na dystansie 50 km wykręcił czas 1 h 17 min 59 s, a mec. Łukasz Połomski na dystansie 120 km wykręcił czas 3 h 18 min 35 s.

Nasz Klient, obywatel Niemiec, dysponując sądowym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku wydanym w Niemczech (niem. „Erbschein”), zwrócił się do Kancelarii ze zleceniem przeprowadzenia postępowania spadkowego, ujawnienia w księgach wieczystych prawa do nieruchomości objętych spadkiem (współwłasność), a znajdujących się na terytorium Polski oraz pozyskania dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia transakcji sprzedaży. Co istotne, spadkodawca również był obywatelem Niemiec i przed śmiercią zamieszkiwał na terytorium Niemiec, więc co do zasady w sprawie obowiązywała jurysdykcja Republiki Federalnej Niemiec.

Kancelaria po szczegółowej analizie prawnej ustaliła, iż orzeczenie sądu niemieckiego nie może zostać uznane w Polsce w zakresie nieruchomości położonych w Polsce. Stosownie bowiem do art. 1146 § 1 pkt 2 Kodeksu Postępowania Cywilnego (KPC) orzeczenie sądu zagranicznego nie podlega uznaniu w Polsce jeżeli zapadło w sprawie należącej do wyłącznej jurysdykcji sądów polskich. Zgodnie z kolei z art. 1110[3] KPC w zakresie przedmiotowej wyłącznej jurysdykcji znajdują się także sprawy spadkowe, w których rozstrzygnięcie dotyczy praw rzeczowych na nieruchomości (np. własności) lub posiadania nieruchomości położonej w Rzeczypospolitej Polskiej.

Kancelaria ustaliła dodatkowo, iż w sprawie naszej Klientki nie znajdzie zastosowania rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego (dalej: „Rozporządzenie”). Przepisy Rozporządzenia wprowadziły jednolite zasady ustalania jurysdykcji w Unii Europejskiej i prawa właściwego w sprawach spadkowych. Zgodnie jednak z art. 83 Rozporządzenia, znajduje ono zastosowanie do dziedziczenia po osobach zmarłych w dniu lub po dniu 17 sierpnia 2015 r., a spadkodawca w opisywanej sprawie zmarł przed wspomnianą datą.

Wobec powyższego Kancelaria przeprowadziła na zlecenie Klientki odrębne postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku przed sądem polskim w zakresie nieruchomości znajdujących się w Polsce.

Po przeprowadzeniu rozprawy Sąd wydał postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku przez naszą Klientkę w zakresie nieruchomości położonych w Polsce, a Kancelaria po przeprowadzeniu postępowania wieczystoksięgowego doprowadziła do wpisania naszej Klientki jako współwłaścicielki nieruchomości objętych spadkiem.

Dbając o interesy Klientki, Kancelaria złożyła ponadto w imieniu Klientki do właściwego urzędu skarbowego tzw. zgłoszenie SD-Z2 celem wypełnienia przesłanek zwolnienia z podatku od spadków i darowizn oraz uzyskała zaświadczenie naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego o niepodleganiu przez podatnika podatkowi od spadków i darowizn.

Założeniem pozostawało przeprowadzenie transakcji przed 1 maja 2016 r., kiedy to wchodziła w życie uchwalona w ekspresowym tempie ustawa z dnia 31 marca 2016 r. o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw. Przedmiotowa ustawa w istotny sposób zmieniła zasady obrotu nieruchomościami rolnymi uregulowane w ustawie z dnia z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego. Po wejściu w życie przedmiotowej ustawy transakcja nabycia nieruchomości rolnej przez naszego Klienta formalnie pozostawałaby na dłuższy czas zablokowana.

Na przeprowadzenie całej transakcji Kancelaria miała jedynie ok. jednego tygodnia, a zlecenie obejmowało także organizację finansowania transakcji, założenie spółki celowej na potrzeby transakcji oraz uzyskanie zgód organów spółek, a przede udzielenie wsparcia klientowi przy negocjacjach warunków umowy zakupu.

Pewnym utrudnieniem była konieczność ustalenia odpowiedniego mechanizmu zabezpieczenia transakcji, albowiem nabywana nieruchomość obciążona była bowiem hipotekami na rzecz banku, a cena nabycia nie wystarczała na pokrycie całego zadłużenia sprzedawcy..

Kancelaria reprezentowała Klienta na każdym etapie tej złożonej transakcji i uczestniczyła w przygotowaniu wszelkich niezbędnych dokumentów. Ostatecznie transakcja przebiegła w pełni pomyślnie – zawiązana przez Klienta spółka nabyła nieruchomość, a wszelkie obciążenia nieruchomości (hipoteki) wygasły i zostały wykreślone z ksiąg wieczystych nieruchomości. W ramach kompleksowej obsługi prawnej Kancelaria przeprowadziła także szczegółową analizę opodatkowania poszczególnych gruntów i dokonała niezbędnych zgłoszeń ich nabycia we wszystkich organach.

Zobowiązanie zostało zaciągnięte przez prezesa zarządu w imieniu spółki w okresie przed dokonaniem wpisu do Rejestru Przedsiębiorców, a więc gdy była spółką kapitałową w organizacji.

Sprawa obejmowała postępowanie sądowe i egzekucyjne przeciwko obu dłużnikom. Na etapie postępowania egzekucyjnego prawnicy Kancelarii skorzystali z sądowego wyjawienia majątku przez prezesa zarządu spółki.

Zapraszamy do lektury artykułu „Solidarna odpowiedzialność spółki kapitałowej i prezesa zarządu” w dziale „Praktyka”.